سیاست، مسئله «نازنین»ی نبود!

بارها و بارها تحلیل‌گران مستقل، در مورد خطر بعضی از نیروهای اپوزیسیون هشدار داده بودند. طبیعتاً ما به عنوان مطالبه‌گران آزادی بیان، به همه نظرات و دیدگاه‌ها احترام می‌گذاریم و البته در چهارچوب همان آزادی بیان، نظر و تحلیل خودمان را در موردشان، با رعایت احترام و منطق بیان می‌کنیم.

خبر اخیری که در مورد کناره‌گیری یکی از سلبریتی‌های حاضر در شورای مرکزی نیروهای مخالف منتشر شد، نشان داد تحلیل‌ها درست بود و سیاست، امری پیچیده‌تر از آن است که شخصیت‌های غیر متخصص از عهده آن برآیند.

سیاست، روش اداره حکومت است، با دستگاهی عظیمی، میلیون‌ها متغیر، جامعه چند میلیونی هدف و دامنه‌ای گسترده از مسائل داخلی و خارجی. چنین امر وسعی با این حجم از تاثیرگذاری روی زندگی مردم، فراتر از توان افرادی است که به دلیل یک تصویر یا حادثه یا حتی اثر هنری، به شهرت می‌رسند.

بارها از خطای بزرگ ذهنی صحبت کرده‌ایم که باعث می‌شود ذهن مردم، مسائل پیچیده را «تقلیل» دهد.‌ اشتباهات دستگاه‌های رسانه‌ای رسمی و نیز نظام آموزشی، این خطا را در کشور ما تقویت می‌کند. مردمی که در تلویزیون لینچان و جومونگ تماشا می‌کنند، تصویری تقلیل‌گرایانه از سیاست و حکومت در ذهن خود پردازش می‌کنند.

در این تصویر ساده‌سازی شده، امپراتوری می‌رود، امپراتور جدید گوگوریو را احیا می‌کند و با مدد از پرنده سه‌پا ظالمان را به عقوبت می‌رساند. بعد هم مالیات سنگین را کم می‌کند و با چند دستور محکم، عدالت و خوشبختی را برای مردم فراهم می‌کند!

در جهان واقعی اما، امور سیاسی بسیار پیچیده هستند. آرمان‌ها، مانع رفاه هستند و حاکم ناچار از انتخاب میان چند گزینه از آن و چند گزینه از این است. مردم شعار آزادی و عدالت را می‌دهند ولی وقتی گوهر «امنیت» را از دست می‌دهند حاضر می‌شوند همه آزادی و عدالت را به پای به دست آوردنش قربانی کنند!

این حکایت، قصه درازی است و هر تصمیم سیاسی از کلان تا خرد، برخلاف روایت سریال‌های ایرانی، کره‌ای، ترکی و … تأثیر مستقیم و یک‌جانبه ندارد و ملغمه‌ای از هزینه‌ها و فایده‌ها را به دنبال دارد. تنها متخصصان و باتجربه‌های این حوزه، توان تحلیل ‌و تصمیم دارند.

ما به عنوان مردم عادی، در جهان متمدن و مدرن باید بفهمیم که سیاست نه امر لطیف و نازنینی است و نه کار «نازنین بنیادی‌»ها! خواسته‌های مردمی از طریق انتخاب‌های عمومی و مطالبه‌گری‌های مدنی تحقق می‌یابد نه شعارهای زیبای آدم‌های مشهور!

آن کسی که تاریخ می‌خواند، می‌داند که شعارهای زیبا، هیجانی و موج‌ساز، چگونه بدون هیچ دستاوردی، همه چیز را در هم ریخته‌اند و زندگی عادی مردم را مختل کرده‌اند! پس پیشنهاد می‌دهیم جای سلبریتی‌ها سراغ تحلیل‌گران متخصص برویم و جای امپراتور بادها و خاک‌ها و آب‌ها، کتاب عمیق بخوانیم!

هیچ‌چیز به اندازه «آگاهی» در بهبود زندگی فردی و اجتماعی، به دردمان نخواهد خورد!