هنوز دست برنداشته‌اید؟

روز گذشته، جلسه‌ای با حضور مدیران سطح عالی شهرستان و منطقه و با حضور مدیرکل حوزه هنری استان برگزار شد. این جلسه به مناسبت تکمیل پروژه پردیس سینمایی مهر سبزوار فراهم شده بود و ما تعدادی از خبرنگاران هم در جلسه حضور داشتیم. چند نکته در مورد این جلسه به نظر، جای تحلیل و تأمل داشت:

اول: برای کسانی که مشتری سینمای سبزوار بوده‌اند و در سال‌های کم‌رونقی سینما، وارد این ساختمان مخروبه و تقریباً مخوف شده بودند، دیدن شکل جدید آن، شگفت‌انگیز است. باورپذیر نیست در چنین مدت کوتاهی، تا این میزان تغییر در ساختمان سینما اتفاق افتاده باشد. سالن‌های جدید و مبلمان زیبای آن، منظره‌ای بود بس دیدنی و چشم‌نواز!

دوم: بی‌تردید مدیریت سینمای سبزوار را باتوجه به این پروژه، باید به‌عنوان یکی از بهترین مدیران شهرستان و منطقه بدانیم. در زمانه‌ای که برای امور روزمره ادارات و نهادها هم می‌گویند «بودجه نیست» و طرح‌های عمرانی در بازه‌های چند صدساله هم تمام نمی‌شوند، به نتیجه رساندن این پروژه فرهنگی آن هم در مدتی کوتاه، واقعاً دست‌مریزاد داشت! دیروز فکر می‌کردم که اگر ادارات راهداری، صنعت و معدن، امور منابع آب، دانشگاه حکیم، علوم‌پزشکی و … هم چنین مدیرانی داشتند، چه شهرستان گلستانی می‌داشتیم!

سوم: هزینه قابل توجهی که سازمان تبلیغات اسلامی از طریق حوزه هنری در این منطقه انجام داد و بی‌شک در آینده به سرمایه‌ای مهم برای شهر تبدیل خواهد شد، حسابی جای تشکر و تقدیر دارد.

چهارم: در کنار تمام این خبرهای خوب و مسرت‌بخش، اما بخش تلخی هم وجود داشت! عالی‌ترین مقامات شهرستان و دو مدیر استانی سخنرانی‌های عجیبی در این جلسه داشتند. آن‌ها هدف از این پروژه و مانند آن را ترویج هنر «انقلابی» از طریق نیروی‌های «ارزشی» عنوان و بارها به آن تأکید می‌کردند. تردیدی نیست که به معنای عام کلمه، همه ما ارزش‌مدار و انقلابی هستیم اما بی‌تعارف همه می‌دانیم که معنای خاص چنین کلیدواژه‌هایی، دایره محدود از هنرمندان یا علاقه‌مندان به هنر است که گرایش سیاسی خاصی دارند یا کسانی که در دستگاه همین مسئولان کارهای شبه‌هنری می‌کنند! مثل آن‌ها که نام هنرمند و رسانه را یدک می‌کشند و در جلسات شورای فرهنگ عمومی با همین مسئولان می‌نشینند! این یعنی محدود کردن هنر! یعنی دیدگاه آقایان هنوز این است که باید هنر فقط تحت دستور و ابلاغ خودشان باشد و فقط دایره محدودی حق عرضه کار هنری و فعالیت هنری داشته باشند! جای سؤال دارد که: وقتی در انتخابات یا التهابات اجتماعی یاد «وطن» می‌افتید، چطور از همه گروه‌ها با همه افکار دعوت می‌کنید و همه را اهالی یک ملت و دارای سرنوشت ملی مشترک می‌شمارید، اما بحث امکانات که می‌رسد، فقط آن را منحصر می‌کنید به گروهی خاص که تحت اوامر و دستورات شما فعالیت می‌کنند؟ با همه این وضعیتی که کشور – به خاطر توجه نکردن به نسل جدید و نگاه‌های متنوع – درگیر آن شده، باز هم بر همین رویه قدیمتان پا می‌فشارید؟

پنجم: انصافاً در میان مسئولانی که صحبت کردند، رئیس دادگستری نگاه متفاوتی را طرح کرد و ترویج فعالیت‌های فرهنگی را – بدون مقید کردنش به گروهی خاص – عاملی مهم در پیشگیری از جرم شمرد‌. او همچنین تنها کسی بود که به مسئولان، رئیسان و مدیران تعارف صحبت نکرد، بلکه تقاضا کرد هنرمندان و اهالی رسانه که در جلسه بودند نیز در موضوع پردیس سینمایی اظهار نظر کنند. تقاضایی که در آن جلسهٔ رئیس‌محور، غریب می‌نمود اما برای ما معدود جوانان حاضر، بسیار ارزش داشت.