گاهی ممنوع؛ گاهی آزاد

بعضی چیزها توی زندگی آدم‌ها هست که خوب و بد ندارد. نه سفید است، نه سیاه… همیشه خاکستری می‌ماند و تکلیفت را مشخص نمی‌کند. اگر دوست دارید این حس را تجربه کنید، توی یکی از این کانال‌های اجتماعی مربوط به تغذیه و سلامتی عضو شوید. اگر هم این حس را تجربه کرده‌اید که خوش به حالتان!

تا جایی که من یادم مانده، خوردن هر چیزی از همان قدیم، راه و رسم خودش را داشت و هر روز رنگ عوض نمی‌کرد؛ اما در دنیای متجدد امروز، همه‌چیز، از مدل و رنگ لباس بگیر تا کوتاهی و بلندی مو و مدل معماری خانه، بسته به مد پیش می‌رود و حتی انسان بودن و چگونه انسانی بودن، تعریف‌های مشخص خودش را دارد!

پس جای تعجب نیست اگر حتی در مورد تغذیه و سلامتی هم همین رویه را پیش بگیریم و مدل ثابتی برای برنامه غذایی‌مان نداشته باشیم.

پس اینترنت و ارتباط با دنیا به چه دردمان می‌خورد، اگر قرار باشد مهم‌ترین مسئله زندگی‌مان، یعنی سلامتی را تضمین نکند؟ البته این تنوع و رنگارنگی و مد عوض شدن در دنیای صنایع غذایی نعمتی است که شامل حال ما شده و خیلی مربوط به دنیا و ارتباط با دنیا نمی‌شود!

برویم سراغ بحث خودمان. البته این را هم بگویم، علت این‌همه تغییرات و نداشتن نظر در مورد تغذیه سالم در کشور ما، هیچ ارتباطی با تقلب در صنایع غذایی ندارد و فقط برمی‌گردد به پیشرفت روزافزون علم!

علم امروزه آن‌قدر پیشرفت کرده آدم می‌ماند که واقعاً، ماست‌های پر قوام و شیرین امروز که همیشه و در هر شرایطی قوام و شیرینی‌اش را حفظ می‌کند یا خیار شورهای سبز و خوش آب و رنگی که با دیدنشان آب دهانت راه می‌افتد یا شیرینی‌جات رنگ‌ووارنگ، حتی زعفران‌هایی که ریختن یک سر سوزنش جوابگوی یک مهمانی بزرگ است، قدیم‌ها کجا بود؟!

علم که نباشد، ماست‌ها حتماً باید در جای سرد باشد، خیار شورها برای رسیدن و آماده شدن باید یک دوره خاص را طی کنند، زعفران‌ها رنگ جادویی ندارند؛ همه‌چیز رنگ و رویش را می‌بازد.

یکی دیگر از مزایای دنیای گسترده تغذیه امروزه این است که وقتی شما چیزی می‌خورید، در حقیقت مطمئن نیستید و همه مواد تشکیل‌دهنده آن را نمی‌دانید. اصل غافلگیری یعنی این!

داشتن هیجان را با مزه‌های مختلف تجربه می‌کنید؛ شیر گاو می‌خرید، درحالی‌که آنچه می‌خورید ممکن است ترکیبی از آب فراوان، مقداری نشاسته، جوش‌شیرین و افزودنی‌های مجاز!!! و در آخر (اگر لازم باشد و برای سلامتی‌تان مضر نباشد!) چند قطره هم شیر خالص است.

یکی دیگر از مزایای صنایع غذایی پیشرفته کشورمان این است که انسان‌ها را متکی‌به‌خود و خودساخته بار می‌آورد. برگردید به همان چند خط اول دست‌نوشته‌ام!

در یکی از کانال‌های تغذیه عضو شوید و یاد بگیرید به جای اعتماد کردن به دو کلمه‌ای که از دهان یک انسان خارج می‌شود، به چشم خودتان اعتماد کنید.

قدیم‌ترها، برای جبران کم بودن علم و تجربه خودشان، تأکید زیادی روی اعتماد متقابل داشتند و معتقد بودند ظاهر و باطنشان یکی است و نیازی به کلاه گذاشتن سر کسی ندارند. شما گول نخورید!!!

آن‌ها غافل بودند از اینکه سلامتی شوخی‌بردار نیست و اعتماد داشتن به جای خود؛ اما لازم است کلاهمان را بچسبیم که نه باد ببردش و نه کلاه تازه‌ای سرمان بگذارند.

وقتی می‌توانی با ریختن چند قطره عسل در ته یک ظرف آب، فهمید اصل است یا نه؛ چه نیازی به اعتماد کردن و ظاهر و باطن را یکی دانستن؟!

مطمئن هستم شما هم با سخنان من موافقید؛ فقط یک جای کار می‌لنگد. آدم باید به‌روز باشد و این زحمت زیادی دارد.

مثلاً روغن حیوانی را فقط تا زمانی باید مصرف کند که ضرر نداشته باشد و به محض اینکه اعلام شد دشمن درجه‌یک قلب و عروق است کنارش بگذارد و برود سراغ روغن گیاهی؛ و به همین ترتیب.

این هم که بد نیست. دانسته‌های علمی بالا می‌رود، بهتر از چشم و گوش بسته اعتماد کردن است.

راه علاجش هم گوش دادن دقیق به اخبار متغیر و رنگارنگ هر روزه در باب صنایع غذایی یا عضو شدن در یک کانال اجتماعی تغذیه است. به همین راحتی…

آن‌وقت تکلیف آدم شاید مشخص نشود که در نهایت چه چیزی خوب و آزاد و چه چیزی بد و ممنوع است؛ اما می‌فهمد امروز چه چیزی خوب و آزاد و فردا چه چیزی بد و ممنوع است.

موفق و سلامت باشد و گوش‌به‌زنگ اطلاعات متغیر و جالب در دنیای تغذیه…

*منتشر شده در شماره ۱۶ هفته نامه ستاره شرق