۵ دلیل برای دیدن «شام آخر»

پیش از اولین شب اجرا، خبرنگاران و عکاسان در اجرای ویژه‌ای این نمایش را تماشا کردند. در این مطلب قصد نگارنده تحلیل نمایش نیست، چرا که چنین تحلیلی باعث لو رفتن داستان خواهد شد، در نتیجه امر تحلیل را به آینده موکول می‌کنیم‌. در این مطلب قصد داریم، دلایلی را بیان کنیم که با آن‌ها شما متقاعد شوید به تماشای این اثر هنری بروید (البته اگر با وجود دیدن پوستر جذاب آن، هنوز تصمیم نگرفته‌اید):

۱) متن این نمایش، تولیدی است و نویسنده و کارگردان جوان آن، موضوع را از دیدگاه نو و جدید پرداخته است. شما در این نمایش، محتوایی امروزین خواهید دید نه مطلبی کهنه، کلیشه‌ای یا تکراری.

۲) شام آخر یک کمدی یا نمایشی سرگرم‌کننده نیست، یک تئاتر جدی است و ذهن شما نه تنها در یک ساعت تماشای آن که در روزهای بعد نیز با روایتی که تماشا کرده‌اید درگیر خواهد بود و از پدیده «کشف» لذت خواهید برد.

۳) شما با نمایشی دارای روابط واقع‌گرایانه و روایتی روان طرف هستید و برای فهم و هم‌ذات‌پنداری با آن، نیازمند دانش پیچیده‌ای در هنرهای نمایشی نخواهید بود. هرچند ظرایفی در کار برای اهل تأمل وجود دارد اما مخاطب غیرحرفه‌ای نیز با روایت همراه خواهد شد، خلاصه اینکه از جنس «عوام بفهمند و خواص بپسندند» ساخته شده است.

۴) این نمایش، با همت هنرمندانی عموماً جوان و با بی‌امکاناتی‌های شهری چون سبزوار ساخته شده، تنها محرک کار، شوق و انرژی هنری نیروی انسانی آن است. اگر ما کسی هستیم که تمام سال شعار حمایت از جوانان و اهالی فرهنگ شهرمان را می‌دهیم، اینجا یکی از آن مواردی است که حضور و تماشا کردن ما، علاوه بر لذت شخصی، یک حمایت جدی محسوب می‌شود.

۵) شام آخر یک اثر سفارشی نیست و مسئولان و نهادها پشتیبانی خاصی از آن نکرده‌اند. حتی با وجود اینکه تمام مراحل قانونی را طی نموده و متن، نمایش و پوسترش مجوزهای لازم را دریافت کرده است، اما شهرداری (مشخص نیست با چه استناد قانونی) تصمیم گرفته پوسترهایش اجازه پخش شهری نداشته باشد! به نظر نگارنده، ما مردم می‌توانیم رسانه این هنرمندان مظلوم اما پر همت باشیم و علاوه بر حضور خودمان، از طریق صفحه و کانال خود در شبکه مجازی آن‌ها را تبلیغ کنیم‌.