از غم دوست در این میکده فریاد کشم  //   دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم داد و بیداد که در محفل ما رندی نیست  //  که برش شکوه برم، داد ز بیداد کشم شادیم داد، غمم داد و جفا داد و وفا  //  با صفا منت آن را که به من داد