زیرِ عَلَم هر کسی و با هر نوحه‌ای سینه نمی‌زنیم!

در واپسین روز از سال ۱۴۰۲، یکی از بهترین اقدام‌ها این است که به کارنامۀ خود نگاه کنیم. سبزواریان هم به عنوان یک شخصیتِ رسانه‌ای که در این سال‌ها هویتی منحصر به فرد برای خود ساخته است، می‌تواند برگردد و به آنچه گذرانده نگاه کند. نقدهای مخاطبان نیز می‌تواند به خوبی به ما کمک کند.

سالِ ۱۴۰۲ برای سبزواریان یک نوع گذر از مرحلۀ جوانی به بزرگسالی بود. بالغ شدن یک رسانه یعنی اینکه راه خود را پیدا کرده است. راهی که از آن می‌تواند به سمتِ اهدافِ خود حرکت کند. اهداف را در ابتدای پایه‌گذاریِ یک امر می‌توان تعیین کرد، اما یافتنِ مسیر و راهِ رسیدن به این اهداف، جز با طرح و برنامه، آزمون و خطا و اصلاح امکان‌پذیر نیست.

حدود یک دهه فعالیت رسانه‌ایِ پایگاهی خبریِ سبزواریان، گنجینه‌ای از تجربه برای مدیر، سیاست‌گذاران و هیئت تحریریۀ آن فراهم کرده است. در این مدت، رسانه‌های زیادی در دیار سربداران تأسیس شدند، درخشیدند و گاهی اوج گرفتند اما بسیاری از آن‌ها کارشان به تعطیلی یا افول کشید! تعدادِ کمی همچنان با قدرتِ همیشگیِ خود به کار ادامه داده‌اند. ما نیز «آهسته و پیوسته» بودن را به «گهی تند و گهی خسته» رفتن ترجیح دادیم و شاید همین رویه باعث شد در گردبادهای سیاسی و اجتماعیِ این سال‌ها، برخلافِ دیگران دوام بیاوریم.

اکنون و در آستانۀ سالِ جدید یکی از مهم‌ترین تجربه‌های رسانه‌ای را می‌خواهیم به اشتراک بگذاریم، تجربه‌ای که فکر می‌کنیم عامل بلوغ سبزواریان و گذارِ آن به دوران بزرگسالی محسوب می‌شود: رسانه نباید کارگزار هیچ قدرتِ حقیقی یا حقوقی شود!

ممکن است وابستگیِ رسانه به یک نهاد یا شخص، در مدتی کوتاه منافعی مالی یا معنوی برای آن داشته باشد، اما در طولانی مدت ـ چنان که صندلی‌ها به صاحبان قدرت و ثروت وفا نمی‌کنند ـ باعث نزول تأثیرگذاری و قدرتِ رسانه خواهد شد. به تعبیر عامیانه: یاد گرفتیم که آدمِ کسی نباشیم! هرچقدر هم آن فرد یا گروه قدرتمند باشد! یاد گرفته‌ایم که زیر عَلَمِ هر کسی و با هر نوحه‌ای سینه نزنیم! بسیاری از آن‌ها که روزی «قهرمان» ما شده‌اند و شعارهایشان را فریاد می‌زنیم، کارنامه‌ای به جا گذاشته‌اند که قابل دفاع نیست یا حتی موجب شرمساری است!

امید که بتوانیم این دستاورد و رویه را برای آینده ادامه بدهیم، چرا که فراغتِ رسانه از صاحبان قدرت و ثروت، بال و پرِ اوج‌گیری را از آن می‌گیرد! بدونِ هزینه کردن نمی‌توان اوج گرفت، اما برای ما «اعتبار» و «تأثیرگذاری» از «مقبول» بودن مهم‌تر است. نیامده‌ایم درآمد یا قدرت کسب کنیم، آمده‌ایم برای نشر آگاهی و توسعۀ اندیشه. پس نگرانِ آن نیستیم و مسیرمان را حفظ خواهیم کرد.

سال جدید بر همه مبارک باد و امید که همه بتوانیم، یک سال از چیزی که امسال بوده‌ایم رشد کنیم.