چند نکتۀ مهم در مورد انتخابات اخیر

یازدهم اسفندماه سال گذشته، دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، برگزار شد؛ در این انتخابات هم همچون انتخابات دوره یازدهم اصولگرایان در انتخاباتی بدون حضور رقیب سنتی خود یعنی اصلاح‌طلبان، در یک رقابت درون‌گروهی به رقابت پرداختند.

هرچند رقابت این دوره «تمام اصول‌گرایانه» بود ولی نکاتِ درس‌آموزی داشت که به مواردی از آن می‌پردازیم:

اول: آن‌چه که در این انتخابات نمود و بروز کاملاً محسوس داشت میزان هزینه‌های سنگین و کم‌سابقه تعدادی از نامزدها بود؛ اگر هدف وسیله را توجیه نمی‌کند چه نیازی به این حجم از هزینه‌هاست؟

دوم: درحالی‌که طبق قانون جدید انتخابات قرار بود هزینه‌های کاندیداها و منابع آن ثبت و ضبط گردد، هنوز اطلاع‌رسانی صورت نگرفته است که هزینه‌های نامزدها ثبت شده است یا خیر؟ از طرفی در دورۀ قبل به دلیل مطالبه‌ای که رسانه‌ها از کاندیداها داشتند میزان هزینه‌های انتخاباتی توسط تعدادی از آن‌ها اعلام شد؛ هرچند که افکار عمومی مبالغ اعلام شده را نپذیرفت ولی این‌بار ـ تاکنون ـ هیچ عدد و رقمی توسط نامزدها یا دفاترشان اعلام نشده است!

سوم: آن‌طور که رسانه‌ها در روز انتخابات اعلام کردند تعدادی از افراد به جرم خریدوفروش رأی بازداشت شدند؛ در بیانیه علی‌اصغر عنابستانی در روز بعد از انتخابات نیز به «ورود پول‌های کثیف» به انتخابات و این‌که: «نتیجه انتخابات را هجمۀ بداخلاقی‌ها و حجم کم‌نظیر پول‌پاشی‌ها تعیین کرد.» اشاره شده است. شایسته است دستگاه‌های نظارتی و امنیتی به این موضوعات ورود پیدا کرده و یک‌بار برای همیشه موضوع ورود پول‌های کثیف به انتخابات را تعیین تکلیف کنند.

 چهارم: هجمه‌های پیدا و پنهان کاندیداها و طرفداران آن‌ها نسبت به یکدیگر نیز در نوع خود جالب بود؛ اگر آن‌طور که مدعیان اصول‌گرایی ادعا می‌کنند هدفشان انجام‌وظیفه و خدمت به مردم است این‌همه به سروکله هم دیگر زدنشان جای تأمل دارد!

نکتۀ آخر: رقابت اصولگرایان با یکدیگر در میدان بدون رقیب، حداقل به جوانان به‌اصطلاح «انقلابی» باید نشان داده باشد که مناقشات بی‌رحمانه و غیراخلاقی بین اصولگرایان برخلاف ادعاها بیشتر از آنکه معطوف به حفظ ارزش‌ها باشد، معطوف به کسب قدرت است؛ در عمل رقابت بین کاندیداهای این جریان ـ برخلاف تصور آن‌ها ـ همچون هر انتخاباتی در دیگر نقاط جهان بر اساس منطق قدرت و کسب نتیجه بود! الباقی همه شعار است و ادعا!