الداغی شعر را می‌شناسد و می‌تواند ایهام بیافریند و از استعاره و تشبیه استفاده کند اما انگار حوصله این‌جور کارها را ندارد. مستقیم می‌رود سر اصل مطلب. بی‌پرده و بی‌چتر زیر باران می‌رود؛ راحت! خیلی جاها حرف‌هایش آن‌قدر بی‌ریا است که انگار بدون استفاده از زبان شعر دارد با تو حرف می‌زند: به گمانت که