سبزواریان – دکتر ابوالقاسم رحیمی: در راه است… و می‌آید… آرام می‌آید… امّا می‌‏آید… بهار را می‌گویم؛ با گل، با بنفشه، با سبزه، با شادی، با سرور… اما شگفتا که بهار با جان‌های آزرده، با دل‌های غم‌زده و… نیز می‌آید؛ آری بهار، با این هر دو می‌آید؛ با آفرین و با نفرین، با خوبی و

مهربانی، چه مفهوم والایی است؛ مفهومی والا، خوش، دلپذیر،آسمانی، به یاد ماندنی و… و… این مفهوم ، چنان والا و دلنشین است که هیچ گاه به سادگیُّ و آسودگی، نمی توان  از آن  گذشت؛ نمی توان از  مهربانی گفت، یا از آن شنید، یا درباره اش نوشت و با این حال، راحتُ و آسوده از

چندی پیش یکی از پایگاه های الکترونیکی شهرستان سبزوار، اقدام به انتشار مطلبی با عنوان «استاد ادبیاتی که وقت مطالعه ی ادبیات مقاومت ندارد!» نمود؛ مطلبی که می کوشید با برداشت های جهت دار از یک مصاحبه ی مغرضانه، یکی از استادان مطرح ادبیات سبزوار را تخریب نماید. در این مطلب، مصاحبه کننده با سوءاستفاده