آتش بس … نیاز امروز جهان ملتهب‎

تهمینه میلانی کار در سینمای ایران را با دستیاری مسعود کیمیایی در فیلم خط قرمز آغاز کرد و با بچه های طلاق وارد سینمای حرفه ای شد.

بچه های طلاق حاصل تجربیات خود میلانی در سالهایی بود که به عنوان معلم خصوصی به خانه های مردم می رفت. بعدها با ساخت دو زن، نیمه ی پنهان و واکنش پنجم به سمت و سویی رفت که منتقدانش از آن فمینیسم را برداشت کردند.
فمینیسمی که در دوره ی اصلاحات می توانست مثل هر ایسم دیگری گناهی نابخشودنی به حساب آید.

میلانی هم که در مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی ورود پیدا می کرد به این عقیده دامن زد.
ورودی که پای او را به زندان هم کشاند و نامه ی او به آیت الله شاهرودی رئیس وقت قوه ی قضائیه موجب بهبود شرایط زنان زندانی شد.

میلانی با آتش بس که تعدیل کننده ی نگاه تهاجمی او به مسائل زنان بود، اولین فیلم میلیاردی تاریخ سینمای ایران را ساخت.
فیلمی که در آن دیگر از تلخی های دو زن خبری نبود و محمدرضا گلزار و مهناز افشار به عنوان زوجی مدرن روایتگر معضلات و مشکلات خانوادگی در فضایی شاد و مفرح بودند.

زوجی که با حضور روانشناس باسوادی (که نقش او را آتیلا پسیانی ایفا می کرد) یاد گرفته بودند که گفتگو بهترین راه حل است.

حال بعد از چند سال تهمینه میلانی با ساخت آتش بس ۲ همان راه را طی کرده و این بار بهرام رادان و میترا حجار ایفای نقش می کنند.
زوج جوان در آستانه ی سفر به خارج از کشور هستند که در فرودگاه با آقای روانشناس برخورد می کنند و مسائل و مشکلات گذشته را با حضور او مرور می کنند.

آنچه در مورد سینمای میلانی بیش از هر چیز خودنمایی می کند، نگاه دردمندانه ی او نسبت به زنان و دختران این مرز و بوم است.
نگاهی که برآمده از دل مشکلات و معضلات جامعه ای است که میلانی در آن زیست می کند و نسبت به خوب و بد آن حساسیت ویژه دارد.

با نگاه میلانی دقیقا می توان فهمید که حال و هوای خانواده های ایرانی در این روزها از چه قرار است.
هنرمندی که فیلمسازی برایش بیان دردهایی است که گاهی پشت عافیت طلبی ها و ژست های روشنفکرانه رنگ باخته اند.

آتش بس ۲ را در سینما بهمن به تماشا بنشینیم…

آپاراتچی