آنچه بی‌وزن و ارزش است جان آدم‌هاست!

 این روزها آتش درون و بیرون با تبانی، جانِ آدمی‌زاده را می‌بلعد و خشمگین و ناجوانمردانه زن، مرد، کودک و بزرگ را در راه‌ها، جادّه‌ها، درون اتوبان‌ها و خیابان‌های شهر به مسلخ می‌برد.

قصّهٔ غم‌انگیز امّا پر درد از مماشات، سهل‌انگاری‌ها، بی‌توجّهی‌ها، منیّت‌ها و مهم‌تر از همه مدیریّت‌های ناکارآمد، جان هم‌وطنان بومی و غیربومی‌مان را در سبزوار، به بدترین و شنیع‌ترین روش‌های ممکن می‌گیرد و جز آه، سکوت، ناله، گریه، درد و شیون مردم و بی‌تفاوتی و بی‌اهمّیّتی موضوع برای مسئولان چیزی احساس و مشاهده نمی‌شود.

 بدتر از آن! برای تخصیص‌دهندگان بودجه‌های زیرسازی، مرمّت، تسطیح و روکش آسفالت‌های خیابان‌ها و جادّه‌ها، با وجود اعتبار به‌واسطهٔ بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های به‌اصطلاح کارشناسی و مدیریّتی هیچ تلنگری از این مرگ‌ها به غیرت و وجدانشان زده نمی‌شود! ولی بی‌تردید غم و اندوه جان‌سوز طاقت‌فرسای برای بستگان و علاقه‌مندان قربانیان را نمی‌شود ندید، حس و ابراز هم دردی نکرد.

در غبار ناشی از دعواهای بی‌خودِ فلان مدیر و فلان مسئول، آنچه بی‌وزن و ارزش است جان آدم‌هاست!

جانی که به‌راحتیِ چشم بر هم زدن به‌واسطهٔ نامناسبیِ هندسی، ناموزونی و ناترازیِ شیب‌ها و پیچ‌ها، غیر هم‌سطح بودن و پر از دست‌انداز و «چاله‌چوله» بودن سطح آسفالت و بدتر از آن نداشتن علائم، پلیس، امدادگر و آتش‌نشان مصوّب، در نزدیک‌ترین مکان‌ها به حادثه‌خیزترین جاهای جادّه‌هاست.

 غصّهٔ غم‌انگیزِ مرگ‌های جادّه‌ای، این روزها حکم تراژدی نانوشته امّا ملموس بستگان و عزیزان ما و سایر مردمان مهمان ماست.

تا دیر نشده بد نیست سوزنی به وجدان در خواب رفتهٔ آقایان و خانم‌های مسئول در امر ایجاد امنیّت پایدار زد.

فارغ از رنگ و بوی سیاسی، پر ازدحامی مرگ‌ها و بی‌حسّی دست‌اندرکاران از فرمانداران، شهرداران، مدیران کل و تلخ‌تر از آن نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی شهر و روستا و مجلس شورای اسلامی و به‌بیان‌دیگر در یک کلام مسئولان تقنینی، اجرایی و قضایی دست‌اندرکار حفظشان و منزلت انسان‌ها و حافظ سلامت، تندرستی و مهم‌تر از آن امنیّت روان و جسم جامعه که در خواب ناز خرگوشی به سر برند، در جادّه‌های پرتردّد هر آن و هر لحظه در طول شبانه‌روز قربانیان بی‌تدبیری، بی مسئولیّتی ـ فارغ از عدم توجّه به قوانین و مقرّرات و تسلّط حرفه‌ای رانندگی اندک جان‌باختگان ـ و شاید سهل‌انگاری در تخصیص به‌موقع، کج‌سلیقگی در انتخاب محل شروع پروژه‌های روکش و مرمّت چون جادّهٔ تلخ ششتمد به بردسکن و بالعکس و دوری ایستگاه‌های امدادی و آتش‌نشانی به مکان‌های پر کشته در سنوات گذشته، اشک‌های من و تو و تک‌تک داغداران حوادث سوزناک رانندگی را درمی‌آورند.

آقایان مسئول:

پاسخ‌دهی اوّلین ویژگی بارز مسئولیّت است؛ تقاضا داریم به حرمت خون ریخته شدهٔ عزیزانی که در این هفته در پرحادثه خیزترین نقاط سبزوار و جادّه‌های مجاور آن چون کمربندی جنوبی و راه ششتمد به بردسکن به ترتیب مسئولیّت جواب کم‌کاری‌هایتان و یا تأخیرهایتان و یا کج‌سلیقگی‌هایتان در انتخاب اولویّت تعمیر و اصلاح هندسی نقشه و راه مواصلاتی و خیابان دسترسی را به مردم بگوئید:

۱- آقایان نمایندهٔ مردم در مجلس شورای اسلامی بفرمایید کجاست بودجهٔ ۱۰۰۰ میلیاردی مصوّب کرده‌تان؟

۲- آقایان مدیران کل و ادارهٔ راه و شهرسازی بفرمایید کی و کجا و با چه تدبیری بودجه‌های تخصیصی را هزینه کرده‌اید؟

۳- آقایان نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی بفرمایید چه مقدار و چه موقع بودجه‌های اصلاح مسیرهای پر تصادف چون روبروی بیمارستان واسعی را تصویب و ابلاغ و تأمین بودجه نموده‌اید؟

۴- آقایان مسئول در نظام‌مهندسی شماها کجا بوده‌اید در این هیاهوی شهر؟ نقش مشاوره‌ای و تذکّری شماها کجا و کی جامعهٔ عمل پوشانده است؟

۵- آقای شهردار شما کجایید؟ چه کرده‌اید؟

۶- آقای فرماندار شما پاسخ‌گو باشید که چه کرده‌اید؟

رسانه‌ها و خبرگزاری‌های سبزوار منتظر پاسخ‌های دقیق، شفّاف و با سند و مدرک مسئولان می‌مانند، شاید گره کور تصادفات و کشته‌ها مشخّص شد.

نیروهای محترم انتظامی آقایان قضات، من اگر از شماها نگفتم صرفاً به‌واسطهٔ محرمانگی‌های وظایف شماست، امّا اگر مردم را در این مهم محرم می‌دانید شماها هم توضیح دهید. باور بفرمائید روراست بودن با مردم حلّال مشکلات شماست. مردم را در صحنه‌های خدمت‌رسانی مشارکت دهید و کار را به مردم بسپارید نتایج بهتر خواهد شد.