از خیر هر چه کار خیر بود گذشتیم!

در میانۀ ساعتِ کاری، در اوجِ فشارها و تنش‌ها، گوشی زنگ می‌خورد: شمارۀ ثابتی ناشناس! به سختی جواب می‌دهی یا اصلاً نمی‌توانی جواب بدهی! شماره‌های ناشناس معمولاً کارِ اداری دارند، بعداً نمی‌شود به آن‌ها زنگ زد و پیدایشان کرد! مشخص نیست با آن شماره در یک ادارۀ بزرگ، چه کسی با تو کار داشته!

خلاصه که با کلی ریسک و اضطراب جواب می‌دهی! صدایِ پشت خط می‌گوید: «از مؤسسۀ خیریۀ …. تماس می‌گیرم! شما می‌تونید …» وسطِ رانندگی، میانِ ترافیک، پشتِ چراغ قرمز و زیرِ نگاهِ پلیس، در حالِ تند راه رفتن برای رسیدن به مقصد، در هر شرایطِ نابسمانی این شماره‌ها زنگ می‌زنند! جواب ندادن به آن‌ها غیر ممکن است! بعد ممکن است از اداره‌ای، دادگاهی، نهادی جایی تماس گرفته باشند و حقی از تو ضایع شود! ذخیره هم نمی‌شوند: هر بار از یک شماره و از یک قبرستانِ جدیدی تماس می‌گیرند!

هر بار می‌گویی: «دفعۀ قبل هم گفتم لطفاً شمارۀ من رو از لیست مؤسسه حذف کنید!» «خانم محترم! شما چهلمین نفرید که می‌گم اسم من رو حذف کنید!» عذرخواهی می‌کند و قطع می‌کند و اما هر روز تماس‌هایشان از در و دیوار می‌بارد!

می‌گویند که درصد می‌گیرند برای همین اینقدر به هر شماره‌ای بی‌مهابا زنگ می‌زنند! بخورد توی سرم اینطور کار خیر کردن! این در واقع یک مزاحمتِ دائمی است! چه جایی وجود دارد برویم شکایت کنیم؟ چه جایی وجود دارد برای گزارش و پیگیری؟

یکی می‌پرسد: آنجاهایی که رفته بودی گزارش و پیگیری یا شکایت، مگر به دادت رسیدند؟

خیالت راحت می‌شود که راه به جایی نمی‌بری! برمی‌گردی به سراغ زندگی و ترافیک و کار و دویدن و اضطراب و … تلفن‌های ثابت را هم جواب نمی‌دهی! تاحالا کلی پول ضرر کرده‌ای بابتش و در کلی از کارهایت به ناحق ضربه خورده‌ای! اما چاره چیست؟ نمی‌توانند تو را از لیستشان حذف کنند!

آبروی آدم‌ها و مؤسسه‌های خیریۀ درست و حسابی را هم برده‌اند! اعتماد مردم به آن مجموعه‌های آبرومند و مفید را نابود کرده‌اند! کاری می‌کنند آدم‌ها از خیرِ کارهای خیر بگذرند!