‍ از رسانهٔ زرد … تا نمایندهٔ زرد!

نماینده سبزوار در مجلس شورای اسلامی، در متنی پر از عصبانیت، رسانه‌های منتقد خود را «زرد» خطاب کرده است.

صفت «زرد» برای بعضی انواع محتوای فرهنگی به کار می‌رود که خوش‌ظاهر است و بی‌باطن. کتاب زرد، فیلم زرد، رمان زرد، روزنامه زرد و …

زردها کسانی هستند که به اصطلاح عامیانه «راهش را یاد گرفته‌اند»! مثلاً سازنده فیلم زرد راهش را یاد گرفته و به خودش زحمت نمی‌دهد داستان قوی روایت کند، بازیگر خوب بیاورد، منطق فیلم را مراعات کند، اندیشه عمیق ارائه دهد و … بلکه او می‌داند که مخاطب عام، شیفته سرگرمی است و برای تأمین نیازش، به صحنه‌های خشن، اکشن و عاشقانه نیاز دارد. بنابراین با چند بازیگر خوش‌چهره و چند صحنه پر زد و خورد و عشقی، فیلم زرد می‌سازد و کلی هم می‌فروشد! روزنامه زرد هم پر است از اخبار حوادث و مطالب پرطرفداری که هیچ بینشی به جامعه اضافه نمی‌کند! کتاب زرد هم با وعده یک‌شبه پولدار شدن یا خوشبخت شدن از روی نسخه سه خطی یا مانند آن، پول مردم را به جیب می‌زند و شبه‌علم بی‌فایده به آن‌ها ارائه می‌کند!

محتوای زرد در عصر ما، به دلیل سود اقتصادی آن، گسترش یافته است. به نظرم می‌توانیم در عرصهٔ سیاست نیز مفهوم «زرد» را به کار بگیریم! چرا که مثلاً در جامعه ما، افرادی در عرصه سیاست فعال‌اند که «راهش را یاد گرفته‌اند»! آن‌ها نه فعالیت حزبی می‌کنند نه خود را اذیت می‌کنند برای مطالبات مردمی نماینده باشند و هزینه نقد اهل قدرت را بپردازند! آن‌ها صرفاً تریبون‌هایی می‌شوند برای فریاد زدن یک سری شعارهای خاص و فهمیده‌اند که کافی است مشتت گره باشد، چشمانت بسته! و به موقعش شعاری که به تو می‌گویند تکرار کنی! اینطوری می‌شوند نماینده زرد!

به نظرم بهتر است آدم رسانه زرد منتشر کند یا کتاب زرد بنویسد تا اینکه نمایندهٔ زرد یا مسئول زرد باشد! چرا که رسانه، فیلم یا کتاب با هزینهٔ شخصی تولید می‌شوند و اگر هم زرد باشند، نهایتاً یک تولید بی‌خاصیت محسوب خواهند شد و سرمایهٔ تولیدکننده آن‌ها مستقل از بودجه عمومی است! اما وقتی کسی نمایندهٔ زرد می‌شود، در واقع ماهانه چند صد میلیون تومان بیت‌المال را هدر می‌دهد که هزینه حقوق خودش و کارمندان و دفتر و راننده‌اش می‌شود یا هزینه جاری مجلس و اداره است تا فرد مثلاً در آن نمایندگی مطالبه‌های مردمی را بکند!

حالا وقتی او راهش را یاد گرفته، عملاً تبدیل می‌شود به «زرد» و چه بهتر که رسانه زرد باشیم تا نماینده زرد!