جان‌های بر کف

متأسفانه در درگیری میان نیروهای انتظامی با سرنشینان یک خودرو، یکی از افسران این مجموعه، به شهادت رسید. بی‌تردید شهادت، انتهای مسیر کمالِ انسان‌هاست ولی به هر حال فقدانِ یک عزیز برای خانواده و دوستانش، غمی است جانکاه و سوگواریِ غم‌انگیزی که برای مدت‌های طولانی، زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در چنین اتفاقاتی، همدردی مردم در حمایت از آن مرد یا زنی که با هدف حفظ امنیتِ جامعه جان ـ بزرگ‌ترین سرمایۀ آدمی ـ را هزینه کرده است، نشان می‌دهد که همگان از این واقعیت عظیم و عمیق آگاه هستند. سربازان و افسرانِ نیروی انتظامی و هر نهاد و ارگانی که در مسیرِ تأمین امنیت ملی و محلی خدمت می‌کنند در تمامِ مسیرِ تاریخ، محبوب و قهرمانِ این ملت بوده‌اند. سرتاسر اسطوره‌ها و روایت‌های ملی و محلیِ ما، سرشار است از شرحِ این رشادت‌ها و ایثارها.

شهید صبوری، دیگر جانِ عزیزی است که در سرزمینِ ما، تقدیمِ امنیت و نظم جامعه شد، راهِ او در ادامۀ راه دیگر شهدایی است که در سال‌های اخیر نامِ مبارکشان را شنیده‌ایم و در یک همدردیِ جمعی، عظمتِ جایگاهشان را پاس داشته‌ایم.

برای همۀ ما تلخ است که بزه‌کاری‌هایی چون تولید مخدرات و مشروبات، قاچاق و انتقال غیرقانونی بسیاری از کالاها و … سالانه این تعداد قربانی از بهترین‌های ما می‌گیرد، ولی به هر حال «جرم» بخشی غیرقابل حذف از جامعه است و برای کنترلِ همین بخش، مجموعه‌های نظامی و امنیتی یا قضایی تشکیل شده‌اند و فعالیت می‌کنند.

نیروهای انتظامی، در صفِ اول این جنگِ دائمی، سینه سپر می‌کنند و خودشان و خانواده‌هایشان مدام در معرض آسیب و هزینه هستند. هرچند هیچ دستگاه و مجموعه‌ای عاری از اشکال نیست و همیشه محل نقد وجود دارد اما نقدِ جزئیات نباید ما را از رویۀ مثبت و ارزشمندِ کلیتِ کار غافل کند. یک مأمور اگر در جایی اشتباهی کرد، باید در محدودۀ خود بررسی و نقد شود، اما در اکثریت و در غالبِ رویه‌ای که این مجموعه از خود نشان می‌دهد، کارها و نتایج ارزشمندی را می‌بینیم که گاهی با هزینه شدنِ خونِ امثال شهید صبوری به دست آمده‌اند.

برای آن شهید، بالاترین درجات معنوی و برای بازماندگانش صبر آرزو می‌کنیم. همچنین آرزوی سلامتی و موفقیت داریم برای تک‌تک کارکنان زحمتکش و باارزشِ نیروی انتظامی. نعمتِ امنیت، مرهونِ جانی است که کفِ دست گرفته‌اید و به میدان شتافته‌اید!