درود بر آقای صالحی به دلیل رفتار ضد انقلابی اش!

اندیشه ها – سیدعبدالجواد موسوی: به آقای صالحی معاونت محترم فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نقد های جدی ای دارم. گلایه هم از ایشان دارم که بماند به وقتش. اما اگر قرار باشد از دو کارِ خوب ایشان یاد کنم یکیش تفقد و دلجویی ایشان از آقای مهدی خزعلی است و دیگری برخورد محترمانه ایشان با آقای محمود دولت آبادی.

دو اتفاقی که ظاهرا دوستانِ خودارزشی پندار را بسیار آزرده است و هرچندوقت یک بار از آن چماقی می سازند برای متهم کردن آقای صالحی که: ضدانقلاب است و دل در گرو معاندان دارد و از این قبیل حرف های به تعبیر ایرج میرزا خنده آورنده. برای فهمیدن مخالفت خودارزشی پنداران با آقای صالحی لازم نیست به خودتان زحمت بدهید.

آن ها یک فرمول روشن و معروف دارند. وقتی شما در دایره خودی ها قرار نگیرید هر رفتاری با شما مباح و گاه واجب است. می توانیم به کسی که او را خودی نمی دانیم هر اتهامی وارد کنیم، هر دشنامی نثار کنیم و هر بلایی سرش بیاوریم. چنین کسی به هیچ عنوان سزاوار برخورد انسانی نیست. با دوستان مروت با دشمنان مدارا هم شعر است و آرمانگرایی و دفاع از ارزش ها با خون و قهر و عربده و رگِ گردنی شدن میسر است و نه با شعر و شاعری و سهراب سپهری بازی درآوردن.

باور بفرمایید استدلال مخالفان آقای صالحی سخیف تر از این حرف هاست و تازه من کلی به استدلال های آن ها شکل و شمایل آبرومندانه ای داده ام. و اما موافقت با رفتار آقای صالحی نیاز به استدلال ندارد. به قول علما تصورش موجب تصدیق است منتهی ما چندان از اخلاق و رفتار مودبانه و جوانمردانه دور افتاده ایم که باید برای بدیهیات نیز استدلال بیاوریم و مخالفان را به عرف و قانون و شرع ارجاع دهیم.

جالب است در حکومتی دینی به آدم فهیمی که برای پیرمردی هفتاد و پنج ساله آن قدر حرمت قائل می شود که برای دعوت از او ماشین درِ منزلش می فرستد دشنام می دهند که چرا به یک ضد انقلاب این قدر حرمت می نهی؟ درباره جایگاه و پایگاه نویسندگی آقای دولت آبادی چیزی نمی گویم. آن که اهل خواندن است و کتاب و فرهنگ، خوب می داند ایشان چه جایگاه و پایگاهی دارند.

درباره مفهوم انقلاب و ضد انقلاب هم چیزی نمی گویم. وقتی به قول آقای صفارهرندی موافقت یا مخالفت با توافق هسته ای می شود معیار انقلابی بودن و یا ضد انقلاب بودن چه می توان گفت؟ بگذریم. اصلا حق با مخالفان آقای صالحی. آقای دولت آبادی یک ضدانقلاب تمام عیار. آیا اتومبیل فرستادن دم منزل یک پیرمردِ هفتاد و پنج ساله آن هم برای گفت و گو زیرپا گذاشتن ارزش های انقلابی و اسلامی است؟ آیا این رفتار محترمانه و انسانی این قدر با ارزش های دوستان در تعارض است؟

وزارت ارشاد در برخوردِ با آقای خزعلی اشتباهی کرده. اشتباهی که باعث ضرر و زیانِ آقای خزعلی شده. آقای صالحی بابت این اشتباه از آقای خزعلی عذرخواهی کرده. همین. این برخورد انسانی به چیزهایی تعبیر شد که پیش تر ذکر کردم. چرا؟

آیا اگر آقای صالحی به جای عذرخواهی از آقای خزعلی به ایشان دشنام می داد و می گفت نه تنها به ایشان خسارت پرداخت نمی شود که ایشان باید به وزارت ارشاد خسارت پرداخت کند کسی از دوستان چیزی می گفت؟

آیا اگر آقای صالحی به جای این که به آقای دولت آبادی احترام بگذارد در مصاحبه ای بدون هیچ مدرک و سندی ایشان را به همکاری با سیا و موساد متهم می کرد و چند انگ غیراخلاقی هم به ایشان می چسباند و می گفت کتاب کلنل یک کتاب ضاله است و نویسنده آن مرتد و کافرحربی و مفسدِ فی الارض، آیا کسی معترض می شد؟

آیا کسی می گفت این حرف ها در تعارض با اخلاق و دیانت و انسانیت و ارزش های دینی و انقلابی است؟

آقای صالحی نه تنها مستحق سرزنش نیست که در روزگاری که سیاست بازی جای دین و شرف و اخلاق و انسانیت را گرفته به شدت سزاوار تحسین است. آقای صالحی در زمانه ای این کارها را انجام می دهد که گام نهادن در جاده اخلاق و مروت نه تنها برای کسی نام و نان به ارمغان نمی آورد که او را در معرض خطرات بی شماری قرار خواهد داد. بی انصافی است اگر او را در چنین وضعیتی تنها بگذاریم و دست کم با تشکری خشک و خالی قدردانِ زحماتش نباشیم.