دروغ نگویم…

داخل اتاق ایستاده بود، با گوشی همراه صحبت می‌کرد: «الآن جاده مشهدم، باشه برگردم حتماً. راستش را بخواهی یه هفته مشهد می‌مونم. دروغ چرا، شاید هفته دیگه برگردم. دروغ نباشه کسی خونه نیست، وگرنه می‌گفتم برات بیارن.» شنیده‌ایم که دروغ، دروغ می‌آورد. دروغ هرچند کوچک زمینه‌ساز دروغ‌های بیشتر و بزرگ‌تر است. حتی به کار بردن

داخل اتاق ایستاده بود، با گوشی همراه صحبت می‌کرد: «الآن جاده مشهدم، باشه برگردم حتماً.

راستش را بخواهی یه هفته مشهد می‌مونم. دروغ چرا، شاید هفته دیگه برگردم.

دروغ نباشه کسی خونه نیست، وگرنه می‌گفتم برات بیارن.»

شنیده‌ایم که دروغ، دروغ می‌آورد. دروغ هرچند کوچک زمینه‌ساز دروغ‌های بیشتر و بزرگ‌تر است. حتی به کار بردن برخی عبارات مثل «راستش»، «دروغ نباشد»، «دروغ چرا» در ادبیات گفتاری ما پسندیده نیست و خود بیانگر احتمال وجود دروغ است.

گاهی دروغ‌گویی با هدف حفظ یا جلب منافع یک‌جانبه شخصی و یا دفع ضرر صورت می‌گیرد و بدیهی است که این منفعت‌طلبی شخصی و به ناحق، به قیمت از بین رفتن حقوق حقه دیگران خواهد بود.

گاهی نیز دروغ به دلیل حسادت و با هدف فریب دیگران و یا به دلیل جاه‌طلبی و به‌منظور حفظ موقعیت اجتماعی گفته می‌شود.

نتیجه قطعی دروغ، تجاوز به حقوق مردم یعنی «حق‌الناس» است که آثار مادی یا معنوی مختلفی به دنبال دارد.

نتیجه حاصل از یک دروغ ممکن است بسیار زیان‌بار بوده و حتی زندگی و سرنوشت فرد یا افراد دیگری را تحت تأثیر قرار دهد. دقت داشته باشیم که همه شنیده‌ها الزاماً قطعی و درست نیستند و امکان تحریف و دروغ در آن‌ها وجود دارد؛ بنابراین در بازگو کردن آن‌ها و استناد به آن‌ها باید دقت زیادی داشته باشیم چرا که با انتشار یک خبر دروغ که خود دربرگیرنده گناهان دیگری مانند تهمت و غیبت نیز هست، حق بزرگی از یک انسان تضییع گردیده و هزینه‌های زیادی را بر او تحمیل می‌نماید که ممکن است جبران آن بسیار دشوار و شاید هم غیرممکن باشد.

دروغ شخصیت گوینده آن را به سخیف‌ترین سطح ممکن تنزل می‌دهد و او را در نظر شنونده بسیار حقیر می‌سازد. دروغ نشانه ضعف و ناتوانی در رسیدن به مقصود است و شخص دروغ‌گو، جامعه را به بیماری فتنه و نفاق دچار می‌سازد.

رسول اکرم صلوات‌الله‌علیه، دروغ و فتنه‌انگیزی را موجب گرفتن صورت انسانی از شخص دروغ‌گو می‌دانند.

حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «عادت به دروغ، فقر می‌آورد.»

پذیرفتن سخنان شخص دروغ‌گو، موجب گمراهی و تباهی ایمان می‌شود. امام محمد باقر (ع) می‌فرمایند: «دروغ خانه ایمان را ویران می‌سازد.»

امام صادق (ع) نیز فراموشی را از نتایج دروغ می‌شمارند.

هرگز حاضر نشویم به خاطر به دست آوردن منفعتی کوچک آن هم به ناحق و یا برای توجیه رفتار نادرست خود و یا به‌منظور پیشبرد اهداف خود در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و یا فعالیت‌های سیاسی و یا از روی حسادت متوسل به این رفتار پست و غیرانسانی و این گناه کبیره و نابخشودنی شویم.