شکایت کجا بریم؟

تقریباً بهمن و اسفند بود که تصمیم گرفتیم مهم‌ترین و موردتوجه‌ترین نویسندۀ فارسی‌زبان جهان را دعوت کنیم به شهرش تا در ۸۲ سالگی، یک بار دیگر از دیاری که همیشه ریشه در آن داشت، دیدن کند! ما هم به دیدارش بشتابیم و طرفدارانِ آثارش – که هر سال بیشتر می‌شوند – یک بار هم در شهرِ خودش بتوانند با او دیدار کنند، جشن امضا بگیرند و …

طبقِ خواسته‌های مسئولان و برای جلوگیری از هر نوع مناقشه، تمامِ مراحل را به صورتِ قانونی طی کردیم: نامه‌ای خطاب به فرماندار سبزوار نوشتیم و درخواست کردیم که از طرف بیهق‌نامه به عنوان یک مجلۀ دارای مجوز حوزۀ ادبیات و علوم‌انسانی، می‌خواهیم مراسمی بگیریم که مهمانِ ویژۀ آن محمود دولت‌آبادی است.

تصورِ ما این بود که یا به نامه جواب می‌دهند که به فلان دلیل (یا اصلاً دلیل نمی‌آورند) امکانِ این دعوت وجود ندارد یا می‌گویند با رعایت فلان مسائل برگزاری مجاز است و با فلان نهادها و سازمان‌ها هماهنگ می‌کنند یا اصلاً می‌گویند این نامه به ما ربط ندارد در حوزۀ فلان سازمان، اداره یا نهاد است، با آن‌ها مکاتبه کنید!

نزدیک به نیمی از سال از آن نامه گذشته، جالب آن‌که هنوز قضیه معلق است! ما توقعِ جوابِ مثبت نداشتیم، ولی توقعِ جواب داشتیم! تماس گرفتیم، پیام دادیم، با بدبختی دیدار حضوری با فرماندار فراهم کردیم و از ایشان خواستیم حداقل با نامۀ ما مخالفت کنند و ما را در برزخِ بی‌جوابی نگذارند! اما …

صحبت‌های داخلِ جلسات و تلفن‌ها را نمی‌توانم انتشار دهم چون وجهۀ رسمی ندارند، اگر دانشگاه حکیم و فرمانداری اجازه دادند شرحِ آن‌ها را هم جهت اطلاعِ افکار عمومی منتشر خواهیم کرد ولی اصلِ حرفمان خیلی ساده است: خواستیم محمود دولت‌آبادی را به عنوان یک نویسندۀ سبزواری در قالبِ یک برنامۀ فرهنگی ادبی به سبزوار دعوت کنیم! قانونی هم عمل کردیم و به پیشنهادِ مسئولان، در قالب یک نهاد حقوقیِ دارای مجوز و غیر دولتی برای کسب مجوز درخواستِ رسمی دادیم! پیگیری هم کردیم! جواب مثبت که بماند، حداقل جواب منفی به ما بدهید! همین را هم توقع نکنیم؟

ما شاید بتوانیم جواب مثبت یا منفی را به «سیاست‌گذاری»های مثبت و منفی ربط دهیم ولی «هیچ جوابی ندادن» را به چیزی جز محافظه‌کاری و ضعف در پیگیری اداری نمی‌توانیم مربوط بدانیم! قضیۀ «وای به روزی که بگندد نمک» شده! ما از هر اداره و سازمانی به فرمانداری گله و شکایت می‌بردیم، حالا که فرمانداری هم نصف سال ما را خمارِ یک پاسخِ حتی منفی گذاشته، شکایت کجا بریم؟

روزِ گذشته تولد ۸۳ سالگی دولت‌آبادیِ بزرگ بود! نویسنده‌ای که به هیچ قدرتی وابسته نبود و از مردم نوشت و برای همین هم خودش عزت دارد و هم داستان‌های شاهکارش طرفدار دارند!

از مجموعۀ دستگاه‌های فرهنگی و ناظر، یک نفر بیاید به ما بگوید چرا دولت‌آبادی را با هزینۀ خودمان، با زحمتِ خودمان، در قالبِ یک چهارچوب قانونی نتوانستیم به سبزوار بیاوریم؟ دولت‌آبادی که در نقطه نقطۀ این کشور مراسم می‌رود و حضور می‌یابد، چرا به شهر خودش نمی‌آید؟