معادلۀ انتخابات در سبزوار

نظر شورای نگهبان در مورد تأیید صلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس اعلام شد و در شرایط حاضر، تعدادِ نامزدهای مشهور حاضر در رقابت مشخص شده‌اند. نامزدهای جریان‌های سیاسی مخالف یا منتقد دولت، غالباً نتوانستند از این مرحله بگذرند و در اکثر حوزه‌های انتخابیه رقابتی درون‌گروهی باقی مانده است.

طبیعتاً فرصت اعتراض باقی است و امکان تأیید صلاحیت بعضی چهره‌ها وجود دارد، اما در حالِ حاضر در این مطلب بنا داریم فضای انتخابات را با توجه به گزینه‌های موجود تحلیل کنیم. در سبزوار ۶۲ نفر تأییدصلاحیت شدند که ۸ نام مشهور در میانشان دیده می‌شود: داورزنی، محسنی، بروغنی، عنابستانی، محبی، نمدچیان، باغانی و مغیسه. شهرت دو نفر از لیست ـ که از حوزۀ انتخابیۀ تهران به سبزوار منتقل شدند ـ به دلیل نام پدرشان است.

دو چهرۀ مشهورِ منتقد دولت در سبزوار یعنی علی سبحانی‌فر و مهدی مقصودی و همچنین حسن سیدآبادی ـ نمایندۀ ادوار ـ تأیید صلاحیت نشدند و با این شرایط، می‌توان رقابت را در میان این ۴ نفر دانست:

1. محمدرضا محسنی ثانی
2. بهروز محبی نجم‌آبادی
3. عبدالله داورزنی
4. علی‌اصغر عنابستانی

احتمال آن‌که  بروغنی یا نمدچیان بتوانند اجماع اصولگرایانِ تأثیرگذار را به دست بیاورند بسیار کم است. با بی‌گزینه ماندن تشکیلاتِ اصلاح‌طلب، اعتدال‌گرا یا هر جریانِ سیاسیِ دیگری، عملاً در دیار سربداران فقط جریان‌های اصولگرا توانِ حضور و بروز در انتخابات را دارند. طبقِ آنچه تاکنون اتفاق افتاده، تشکیلات یاران انقلاب که دو انتخابات پیشین مجلس و شورا را برده، در این دوره دچار انشقاق شده و اصولگرایان این بار در دو مجموعه، خود را طبقه‌بندی کرده‌اند. این دوره علاوه بر یاران انقلاب، «شورای ائتلاف اصولگرایان» نیز وارد کار شده است.

اخبار رسیده از جلسات، نشان می‌دهد که جدال و مناقشۀ بالایی برای تدوین لیست نهایی وجود دارد.

با توجه به شرایط انتخابات، به نظر می‌رسد شخصیت‌های مستقل شانس بالایی برای پیروزی ندارند و نماینده‌های دورۀ بعدیِ مجلس سبزوار، لیستِ موردِ اجماعِ یکی از همین دو تشکیلات است. ابتدا می‌شد حدس زد که یاران انقلاب سعی می‌کند یکی از دو نمایندۀ دورۀ قبلش را همراه با یک گزینۀ جدید وارد لیست کند و با توجه به محبوبیتی که داورزنی در میان جریان‌های فکری معتدل و اقشار سنتی داشت، احتمال می‌رفت ترکیبِ «محبی ـ داورزنی» لیست یاران باشد. با توجه به قدرتِ این تشکیلات در نهادهای رسمی و مردمی و عدم وجودِ رقیبِ جدی از جریان مخالف، احتمالِ قوی می‌رفت که در رقابت با ائتلاف اصولگرایان به راحتی نیز پیروز شود.

ائتلاف نیز احتمالاً می‌توانست ترکیبِ «بروغنی ـ محسنی» را پیشنهاد دهد که البته توان تبلیغ مناسب برای آن‌ها را نداشت. در حال حاضر اما، نحوۀ ورودِ محسنی تا حدودی بازی را به هم زده است. با تأیید صلاحیت عنابستانی، پیش‌بینی می‌شود انشقاق شدیدی هم در میان نیروهای یاران انقلاب در بگیرد. در نتیجه پیش‌بینی‌های قبلی را باید مورد بازبینی قرار داد؛ البته در عرصه‌های انسانی و اجتماعی «پیشگویی» وجود ندارد و این پیش‌بینی‌ها صرفاً تحلیل شرایط حاضر هستند.

در مجموع، بخشی از مردم در حوزۀ انتخابیه به دلایل مختلفی دغدغۀ رقابت‌های انتخاباتی را ندارند، اما در میانِ چهره‌ها و مسئولان، مجادلات میان اصولگرایان رصد می‌شود تا گزینه‌های احتمالیِ آینده موردِ نظر قرار گیرند.