همه دارند می‌روند!

ابوالحسن مختاباد روزنامه‌نگار شناخته شده به خصوص در حوزه موسیقی، در غربت، چشم از جهان فروبست. مانند ابتهاج که در غربت، از دنیا رفت، مانند عباس معروفی مانند ….

غیر از آن‌که این سال‌ها مشحون شده از خبرهای تلخ مربوط به هنرمندان و روزنامه‌نگاران و سرمایه‌های اجتماعی، اصل فاجعه آن است که این بزرگان هنر و فرهنگ، در غربت جان سپرده‌اند! جالب آن‌که در سوگ این فاجعه صدا از سنگ در می‌آید اما از …

چقدر بغض داخل این سه‌نقطه‌ها هست! گذشته از آن‌هایی چه مرگشان را به غربت می‌برند، این سال‌ها و این هفته‌ها، تعداد زیادی از نوجوانان و جوانان هم، زندگی‌شان را می‌برند به سرزمین‌های غیر از کشورشان ایران!

«مهاجرت» مسئله‌ای جدی است و کشور را هر روز از نیروهای انسانی کارآمد تهی‌تر می‌کند! خودم در همین دو هفته خبر مهاجرت‌ چهار جوان آشنا را شنیده‌ام! شما هم هرکدام تجربه‌هایی مشابه از اطرافیان خود دارید! این نشان می‌دهد که «همه دارند می‌روند!» و معلوم نیست چه کسی قرار است بماند برای ساختن؟

هرچند از زاویه بعضی دیدگاه‌های پرنفوذ، به قول آن مجری بهتر است «هرکس قبول ندارد، جمع کند برود» اما آگاهان می‌دانند که ما در این مهاجرت گسترده و در این میل مهاجرت (آن‌ها که نرفته‌اند هم یا در برنامه‌ریزی مهاجرت هستند یا در حسرت آن!) لرزه‌هایی است پیش از فروریزی ساختمانی مهم! ساختمانی که آجر و ملات آن را استعدادها و اراده‌های انسانی تشکیل داده است!

معلوم نیست این‌ها که بروند، چه کسانی قرار است بماند؟ اصلا آن که حتی نرفته، اگه مانده باشد هم قرار است برای وطنش چه کند؟ چقدر انگیزه دارد؟

مسئولان و تصمیم‌گیران! زنگ خطر را احساس کنید! در جلسات مهم به جای گیر دادن به فلان استوری و فلان لباس و دادن شعارهای خوش‌ویترین، در مورد این بحران مهم صحبت کنید و به همدیگر بفهمانید اولویت‌های وضعیت فعلی ما کدام است!