این روزها که حدیث دلواپسی و دلواپسان نقل هر مجلسی شده و در هر گوشه ای عده ای از عزیزان، فریاد وامحمودا سر می دهند و از شکستن دیوار تحریم گلایه دارند و در رثای تحریمِ نازنین و نون و آب دار، اشکِ حسرت می ریزند؛ ما هم جو گیر شدیم و گفتیم دلواپسیم! دلواپس

شهر سبزوار به لحاظ موقعیت جغرافیایی، روی کمربند خشک – نیمه خشک کره زمین و تقریبا روی مدار ۳۶ درجه شمالی واقع شده است و اقلیمی نیمه بیابانی دارد. میزان سالانه تابش مستقیم اشعه خورشید، بین ۱۶۰ تا ۲۰۰ کیلو کالری بر سانتیمتر مربع و مقدار نزولات جوی، کمتر از ۲۵۰ میلی متر می باشد.

اگر فقط برای یک لحظه نگاهی گذرا به ساختار یک شهر بیاندازیم و آنرا به دو بخش جاندار (زنده) و بی جان (غیرزنده) تقسیم کنیم، ساختمان ها و کوچه ها و خیابان ها و . . . را بخش غیر زنده و آدمها و شاید مرغ و خروس هایشان را بخش زنده شهر محسوب می

جهانی که در آن زندگی می کنیم سرشار از تنوع است. تنوعی که از خلقت خداوند متعال آغاز شده. اگر فقط به آفرینش انسان نگاه کنیم، از نژاد، زبان، رنگ پوست، رنگ چشم و … در نقاط مختلف جهان تفاوت های بسیار زیادی وجود دارد. این تفاوت ها در حوزه فکری و فرهنگی از تفاوت

حاشیه: وقتی سیروس همتی ایده ای را به کمال تبریزی ارائه کند و تبریزی نوشتن فیلمنامه ای را بر اساس آن ایده به پیمان قاسمخانی پیشنهاد دهد ماحصل کار باید مارمولک دیگری باشد که این سه در ساخت آن شریک بودند. تبریزی کارگردان وقاسمخانی فیلمنامه نویس مارمولک بود وهمتی همان جوان مذهبی بود که مدام

آن قطب عالم سیاست، آن رکن مروت و کیاست آن سرگردان در کوی گلستان، آن فرماندار بی آزار خراسان آن عصاره ی مهربانی، آن عاشق نان سنگک های شاطر برقبانی آن کم حوصله در جذب بودجه، آن دوستدار اکبر جوجه آن که نیست عاشق تلاش و گشنگی، آن لایق بازنشستگی آن موصوف به طهارت و