خریدار ناراضی، فروشنده ناراضی …

سه دوره است در قالب طرح کالابرگ الکترونیکی، مبالغی به یارانۀ مردم اضافه می‌شود که فقط می‌توانند آن را در فروشگاه‌های طرفِ قرارداد، صرفِ خرید ۱۱ قلم کالای اساسی کنند. دولت مدعی بود با این کار، کالاهای اساسی به قیمت سال ۱۴۰۰ به مصرف‌کننده می‌رسد.

در عمل اما خیلی زود، شرکت‌ها و دست‌های واسطه کار را به وضعیتِ بغرنجی کشاندند: مردم برای خرید دچار مشکل شده‌اند و فروشنده‌ها نیز نمی‌توانند مبالغ خود را از شرکتِ واسطه دریافت کنند! یکی از اقلام (ماکارونی) هم از لیست حذف شده است!

گویا خریدارها باید مبلغ را پرداخت کنند تا بتوانند از کالابرگ الکترونیکی استفاده کنند! فارغ از همۀ رانت‌ها و مسیرهای دور زدن که در خریدهای یارانه‌ای شکل می‌گیرد، این بار مشکلِ جدیدی هم خود را نشان داده است: فروشنده‌های که چند صد میلیون تومان یا چند میلیارد تومان سرمایۀ خود را در قالب اقلام به مردم داده‌اند و پولشان را به بهانۀ اختلال شبکه، دریافت نمی‌کنند یا دیر دریافت می‌کنند!

اهالیِ بازار می‌دانند که هر یک روز که می‌گذرد و مبالغ سر موعد پرداخت نمی‌شود، چه ضرری به صاحبِ کسب‌وکار می‌خورد! حالا صاحبِ فروشگاهی که ۲۰ روز یا بیشتر ـ صرفاً به بهانۀ اختلال ـ پول خود را پس نگرفته باید چه کند؟

این طرح هرچند با حمایت مجلس و با سر و صدای تبلیغاتی دولت انجام گرفت، اما در عمل آن‌قدر مشکلات زیادی ایجاد کرده که به جز دست‌های واسطه و رانت‌های همیشگی، کسی از آن سود نبرده است. تصمیم‌های غیرحرفه‌ای و بدون توجه به زمینه‌ها و تهمیدات لازم، چنین خساراتی به بار می‌آورند. به نظر می‌رسد بعضی سیاست‌گذاران این جریانِ سیاسی طرح‌های مشابهی را در کشورهای پیشرفته دنیا تماشا کرده‌اند و بی‌توجه به مشکلاتِ زیرساختیِ موجود، آن را در کشور گرته‌برداری کرده‌اند!

این اشتباه‌ها باعث شده که هم خریدار ناراضی باشد هم فروشنده! فقط آن شرکتی راضی است که پرداخت‌ها را به هر بهانه به تأخیر می‌اندازد و علاوه بر سودِ اصلی، سودهای حاشیه‌ای دیگری نیز به جیب می‌زند.