نارنجی‌پوش شهرمان شویم

درواقع رها کردن زباله در معابر و جوی‌ها در نظر بسیاری از افراد بی‌آنکه ننگی باشد، به عادتی چندین ساله تبدیل شده و هرگز هم فکر نمی‌کنند، فردا که دوباره به خیابان می‌آیند، چگونه خیابان و جوی‌ها پاک و بدون زباله است.

زباله‌ها در کنار بطری‌های مصرف‌شده در بسیاری از روزها میهمان ناخوانده معابر و  جوی‌ها شده که با وجود نظافت نوبت‌های مختلف کارگران و رفتگران خدمات شهری باز هم این زباله‌ها در شهر دیده می‌شود.

بی‌توجهی برخی شهروندان نسبت به قرار دادن زباله‌های خود تا قبل از ساعت ۲۱، بسته‌بندی نکردن زباله‌ها کار جمع‌آوری صحیح پسماندها را مشکل کرده و چهره شهر را نازیبا می‌کنند. همچنین گروه دیگری از شهروندان که با بی‌توجهی به زحمات شبانه‌روزی رفتگران اقدام به ریختن زباله‌های خود از داخل خودرو در معابر و فضای سبز و عملی متأسفانه زشت‌تر که همه ما شاهد آن بوده‌ایم ریختن زباله از پنجره خانه‌ها و مخصوصاً آپارتمان‌نشینان شهرمان به بیرون بوده‌ایم.

زشت شدن چهره شهر و هزینه‌های بسیار تحمیلی برای اصلاح آن یک‌طرف قضیه است و وقتی موضوع با بارش‌های باران عجین می‌شود، آن‌وقت داستان‌هایی چون آب‌گرفتگی برای شهر ورق می‌خورد و دردسرهایش برای خود مردم باقی می‌ماند.

شهر حوزه عمومی زندگی افراد جامعه است و مردم باید همان احساس مسئولیتی که نسبت به حوزه خصوصی زندگی‌شان (منزل) دارند، نسبت به شهرشان نیز داشته باشند؛ اما در حال حاضر فاصله عمیقی میان این حوزه عمومی و خصوصی به وجود آمده است. باید فرهنگ حفظ پاکیزگی محیط زندگی در بین افراد جامعه درونی شود و همه نسبت به رعایت آن پایبند باشیم.

به اعتقاد کارشناسان مسائل شهری، در بحث زباله و نظافت شهر باید کمی رودربایستی را کنار گذاشت چرا که مشکل دقیقاً به رفتارهای فردی برمی‌گردد. بسیاری از مردم به فرهنگ والای خود مفتخرند اما لحظه ریختن زباله در جوی آب، رودخانه و حتی در کوچه و خیابان محل زندگی به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند همین فرهنگ است؛ زیرا آنچه به‌وضوح بر همگان مشخص است این‌که ریختن زباله‌ها در پارک‌ها و فضای سبز شهر، مناظر ناخوشایندی را ایجاد می‌کند که در این خصوص باید برخورد جدی شود اما متأسفانه همگی ما این مهم را تنها وظیفه‌ای برای دیگران می‌دانیم و از سهم خود دراین‌باره غافلیم پس بیاییم خود نارنجی‌پوش شهرمان باشیم.

*منتشر شده در شماره ۱۰ هفته نامه ستاره شرق